„Muszę Ci powiedzieć, że w ciągu ostatniego roku bardzo się zestarzałam. Tak nagle. Przytyłam, zwolniłam, dłużej się regeneruję po nieprzespanej nocy. Ale tak już kurczę chyba jest”. Taką wiadomość dostałam od długo niewidzianej w realu koleżanki, która niedawno przekroczyła niedawno 40 kę.
40 ka zachęca do refleksji i warto to zrobić. Nie po to, żeby się zdołować, ale żeby wiedzieć z czym się zmierzyć. Mnóstwo ciekawych rzeczy można się o sobie dowiedzieć. Ale trzeba to zrobić z uwagą, z czułością i bez znieczulenia. Taka sesja coachingowa z samym sobą.
Znajdźcie sobie taki spokojny wieczór, zróbcie dobrą herbatę, kawę może, odchylcie głowę na oparcie fotela i pomyślcie o sobie. Nie żałujcie sobie czasu na ten moment w życiu.
Wiecie dziewczyny, może niektóre z nas olśni, że już nie musicie używać peelingu do cery trądzikowej, który dermatolog wam polecił dwie dekady temu ?
Zadaj sobie kilka pytań, a dowiesz się czy jest tak samo jak kiedyś
Jak się czujesz tak na co dzień? Jesteś wulkanem energii? Całkiem żwawa z ciebie babeczka, ale mogłoby być lepiej? Coraz częściej nie masz siły, żeby z przyjemnością myśleć o kolejnym dniu? Czujesz się wymiędlona i zniechęcona, nic ci się nie chce, mało co cieszy?
A jak ze spaniem? Usypiasz bez problemu czy kręcisz się godzinę po zgaszeniu światła? Zasypiasz od razu, ale koło 3 nad ranem budzisz się nie wiadomo dlaczego i nie możesz już usnąć?
Jak wygląda twoja dieta? Co jesz najchętniej i najczęściej? Co masz w spiżarce? Co o każdej porze roku jest w twojej lodówce? Jesteś zadowolona z tego jak jesz? Jadasz regularnie, czy jak ci się przypomni? Potrafisz wskazać produkty, które ci służą, i te po których czujesz się kiepsko? Myślisz, że coś cię uczula? Twoja waga jest w normie? Zawsze ważyłaś za dużo? Przytyłaś 3-5 kilo w ciągu ostatniego roku i nijak nie możesz się tego pozbyć?
Pomyśl o swoich nawykach. Po 40ce mamy ich już sporo, większość wyrobiliśmy nieświadomie. Które z twoich nawyków są dla ciebie dobre, a które robią nie najlepszą robotę? Za które można cię poklepać z uznaniem po plecach, a które chciałabyś zmienić? Chciałabyś zmienić, ale jakoś nigdy się za to nie zabrałaś, chociaż wiesz, że to byłoby dla ciebie dobre.
Dbasz o siebie czy raczej słabo to wygląda? Wiesz, że sport to zdrowie, ale znajdę cię raczej z telefonem na kanapie niż na spacerze albo jodze? Chciałabyś się więcej ruszać, ale z ręką na sercu to nigdy się do tego na serio nie zabrałaś? Myślisz o tym, żeby to zmienić, ale raczej tak bez entuzjazmu? Co jakiś czas kupujesz karnet za pilates, ale rzadko udaje ci się pójść 4 razy z rzędu?
Co cię inspiruje? Co motywuje? Kogo podziwiasz, za co, dlaczego? Co ci imponuje w tej osobie? Możesz to jakoś wpłynąć pozytywnie na twoje życie? Co chciałabyś robić jak XXX? Co cię powstrzymuje, żeby tego nie robić?
Jak o sobie myślisz? Dobrze? Wyłącznie dobrze? Wcale o sobie nie myślisz, bo są ważniejsze sprawy? Masz do siebie żal? Czego ci szkoda? Że zmarnowałaś czas? Że niepotrzebnie go poświęciłaś na coś innego? Co byś teraz zrobiła inaczej? Czego cię to nauczyło? Jakich błędów już więcej nie popełnisz?
Chce ci się płakać, bo nikt ci nie odda straconych lat? Płacz. Popłacz tak porządnie. Wyrycz się, wysmarkaj a potem podnieś głowę i powiedz na głos „nic już nie mogę z tym zrobić i trudno, koniec i kropka”.
A teraz przypomnij sobie co jeszcze chcesz w życiu zrobić, na czym ci zależy. Pomyśl o tych wszystkich rzeczach, na które masz jeszcze wpływ. Jest tego całkiem sporo.
Co zrobić z tym co ważne?
Jeśli byłaś ze sobą taka szczera … to już wiesz co jest dla ciebie ważne i na czym ci zależy. Wyobraź sobie, że za 5 lat zrobisz sobie znowu taką sesję. Spójrz na siebie z lotu ptaka za te 5 lat. Jeśli tu i teraz nie podejmiesz żadnych działań, to jaką siebie zobaczysz? Będziesz zadowolona?
A jeśli zdecydujesz się coś zmienić? Będzie lepiej, gorzej czy bez zmian? Zyskasz czy stracisz?
Dziewczyny, czy coś ze swoim życiem zrobimy czy nie, czas i tak upłynie. Podobno sędziwi ludzie najbardziej w życiu żałowali decyzji, których nie podjęli.
Jeśli coś dla ciebie jest ważne, zacznij działać. Nie czekaj, nie odkładaj, bo nigdy nie będzie idealnego momentu.
Jeżeli zdecydowałaś, że chcesz zmienić orientację seksualną, bo w dotychczasowej czujesz się do dupy, albo postanowiłaś rzucić intratną pracę chirurga plastycznego i poświęcić resztę życia wędkowaniu, to ja ci niestety raczej nie pomogę.
Jeżeli jednak doszłaś do wniosku, że czas schudnąć raz na zawsze i jeść zdrowiej to dziewczyno, trafiłaś pod dobry adres. Ja tu jestem zwarta i gotowa, z doświadczeniem w pracy z kobietami takimi jak ty i mogę ci pomóc. Jeśli będziesz potrzebować raczej takiego milusiego pogłaskania, to ja to wyczuję. Jeśli musisz czasami dostać prawdą między oczy, masz to u mnie jak w banku.
Co mi dała moja 40ka?
Ja po 40ce miałam dołek. Żal mi było utraconej młodości, niewykorzystanych szans, złamanego serca. Mam już za sobą rozmyślania o tym „co by było, gdyby …”. Mam już za sobą zazdrosne podpatrywania udanych karier koleżanek, które dokonując innych kluczowych decyzji, poradziły sobie w życiu lepiej (myślę) niż ja. Mam to za sobą i co najważniejsze, już mnie to nie boli.
Wypłakałam to wszystko ze ściśniętym gardłem i poszłam dalej. Szczera analiza własnego życia pozwoliła mi odnaleźć się po 40ce na nowo. W swojej karierze, swoich wartościach, swojej kobiecości (to nie takie łatwe, wiecie o co mi chodzi? kobiecość, która nie jest tożsama z młodością). Dowiedziałam się sama od siebie co jest najważniejsze i tego się teraz trzymam.
Było mi na przykład strasznie przykro ze świadomością, że młodzieńcza uroda to jest aspekt mojego życia, który należy już do czasów minionych. Jednocześnie wiedziałam, że nie będę (bo nie chcę, bo to nie jest jednak aż takie dla mnie ważne), spędzać godzin na siłowni, żeby trenować swoje ciało, aby udawało 30 latkę. Taki plan mam po 55 roku życia (serio! bo na to potrzeba masę czasu, który wtedy mam zamiar mieć). Na teraz mam plan, żeby być szczupłą, zdrową i pełną energii kobietą, która pociągnie do tego samego inne dziewczyny.
Konsekwentnie zmieniłam swój sposób odżywiania (na lepszy oczywiście) oraz spędzania czasu. Konsekwentnie, ale nie gwałtownie, żadnych rewolucji. Stopniowe zmiany w naszej diecie dawały mi poczucie kontroli nad sytuacją, uspokajały, wyzwoliły z poczucia, że coś muszę. Pozytywne efekty tylko mnie zachęcały do dalszych kroków. Latami męczyłam się w okolicach godziny 15.00, kiedy po obiedzie czułam się senna i ociężała jak nieprzytomna słonica. Kawa, ciasto, kawa, ciastko, głowa na biurku. To już nie mój problem od dawna, i ludzie!, jaka to ulga.
Teraz biegam, ale do tego dochodziłam bardzo długo. Zaczęłam biegać, kiedy poczułam (dosłownie) że mam na to ochotę. Że potrzebne mi szybsze tempo i jakieś 40 minut bez gadania. I do tego dołączyło cudowne uczucie przewietrzenia głowy, kiedy mam wybiegane.
To jakie będziemy wieść życie po 40ce zdecyduje o tym, jak spędzimy kolejne 30 – 40 lat. Możesz się zaprogramować na przesiadywanie w rejonowych przychodniach. Możesz się zaprogramować na korzystanie z życia w wieku, kiedy jeszcze bardzo dużo możesz, ale już nic nie musisz. Twój wybór.
