Cynamon, kardamon i daktyle wybornie się splatają z kawowym smakiem. Granola kawowa nie jest bardzo słodka. Jej urok docenia się powoli i dokładnie rozgryzając każdy kęs, który trafi do naszych ust. A w każdym będzie dominował inny smak. Raz bardziej kawowy innym razem poczujemy arabską nutę kardamonu.
Lubię ja zwyczajnie z jogurtem lub (jak na zdjęciu) z puddingiem chia na mleku migdałowym.
Jest też wyśmienita do … filiżanki kawy. Wybieram grubsze kawałki i przegryzam w towarzystwie aromatycznego naparu.
Jeśli nie lubicie dzidziusiowato słodkich granoli zawalonych suszonymi owocami to jest duża szansa, że granola kawowa będzie jedną z waszych ulubionych.
Kawowa granola
- 5 kaw espresso, pojemność razem ok. 120-150 ml
- 250 g płatków osianych górskich
- 100 g płatków kokosowych (nie wiórek, tylko takich sporych płatków)
- 2 łyżki migdałów
- 1,5 łyżeczki cynamonu
- 1 łyżeczka kurkumy
- 1 łyżeczka kardamonu
- 3 łyżki oleju rzepakowego
- ½ szklanki daktyli (można zastąpić miodem)
- 1 duży banan
- Piekarnik nagrzewamy do 180o C.
- Parzymy bardzo mocną kawę. Jak zaparzymy słabą to nie będzie jej czuć w granoli. Ja mam ekspres ciśnieniowy i zaparzyłam 5 espresso. W sumie było to ok. 150 ml płynu.
- Do miski wsypujemy płatki owsiane, zalewamy kawą, mieszamy i odstawiamy na 5 minut, żeby płatki ładnie nasiąkły kawą.
- Dodajemy płatki kokosowe i przyprawy.
- W blenderze/malakserze miksujemy olej, daktyle i banana.
- Wlewamy tę masę do płatków i bardzo dokładnie mieszamy, do samego spodu, tak, aby wszystko było ślicznie oblepione.
- Na blasze do pieczenia kładziemy papier do pieczenia i na to wykładamy naszą masę na granolę.
- Razem pieczemy 20 minut, ale w tym czasie 3 krotnie mieszamy masę, wzruszamy ją, żeby się ładnie przesuszyła. Najlepiej jest piec z termoobiegiem. Po tym czasie piekarnik wyłączamy, ale blachę z granolą zostawiamy w środku i suszymy przy otwartych drzwiczkach piekarnika aż wystygnie. Powinna być w dotyku przyjemnie suchawa, jak to granola.
Jeśli wyjmiemy ją zbyt szybko będzie miękka zamiast chrupiąca.
Wyjmujemy z piekarnika i trzymamy jeszcze kilka godzin, żeby mieć pewność, że się wszystko ładnie podsuszyło.
Ja trzymam blachę jeszcze przez kilka godzin na kratce do suszenia. Ten proceder ma taka wadę, że ponieważ zapach ciepłej granoli jest bardzo kuszący, trudna jest przejść obok i nie skubnąć.
