Octowa fatafia. Żal nie wykorzystać letnich owoców do przygotowania własnej roboty octu. To jest naprawdę łatwe.
Taki ocet przydaje się jako baza do dresingów octowych. Wszędzie tam, gdzie w przepisie widzicie ocet, tam w jego miejsce możecie użyć swojego. W przepisie na dressing z octem jabłkowym zamieniam ocet jabłkowy na owocowy. Kiedy robię cebulę cudownie marynowaną, również korzystam z własnych octów (jeśli jeszcze mam).
Smak takiego octu jest nie do podrobienia i radocha wielka. Zgrabna buteleczka swojskiego octu jest niebanalnym pomysłem na prezent.
Trochę nomenklatury teraz. To co wkładamy do słoja to wsad. Owoce zalane wodą z cukrem to nastaw.
Octy można robić z najróżniejszych owoców i ziół. Ograniczać może tylko wyobraźnia i dostępność produktów. Warto mieć pewność, że źródło pochodzenia produktów, które chcecie wpakować do swojego octu jest czyste, to znaczy nikt tego wcześniej niczym nie pryskał.
Jest też kilka ogólnych zasad, które warto mieć z tyłu głowy biorąc się za ocet:
1. Szklany słój – minimum 3 litrowy z mojego doświadczenia. Mniej robić się zwyczajnie nie opłaca, tym bardziej, że ilość samego płynu znacznie się zmniejsza po odcedzeniu wsadu. Słój musi mieć szeroki otwór, inaczej będzie bardzo trudno wyjąć nasiąknięte owoce.
2. Wsad – cokolwiek włożymy do środka nie powinno być więcej niż 1/3 słoja (albo niewiele więcej), bo inaczej będziemy zbierać nasz ocet z podłogi. Octy powstają w drodze fermentacji i ten proces sprawia, że wszystko się unosi i buzuje. Musimy więc wziąć na to poprawkę.
3. Zalewa – 4 łyżki stołowe cukru na 1 litr wody. Zalewa nie może być gorąca. Najlepiej zimna, ewentualnie letnia. Ja zwykle rozpuszczam cukier w niewielkiej ilości gorącej wody po to, aby się ładnie i szybko rozpuścił. Dolewam zimnej wody i dopiero wtedy zalewam wsad. Ale można też rozpuścić cukier bezpośrednio w zimnej wodzie, albo wsypać cukier razem z owocami, a dopiero potem zalać wodą. Nie ma obaw. Cukier się rozpuści. Każdy sposób jest dobry.
4. Mieszanie – od początku nastawienia octu robimy to 2 razy dziennie. Jeśli widzimy, że fermentacja jest bardzo burzliwa, to częściej. Mieszanie jest ważne, bo dzięki niemu przede wszystkim chronimy nasz wsad przed spleśnieniem, a po drugie zapewniamy mu dopływ powietrza. Kiedy wsad się już uspokoi i owoce opadną na dno, możemy przestać mieszać.
6. Leżakowanie – od 4 do 8 tygodni od nastawienia. wszystko zależy oczywiście od tempa fermentacji. Po 3 – 4 tygodniach warto nasz ocet spróbować. Jeśli smakuje jak ocet, to znaczy, że jest gotowy.
7. Przechowywanie – po zlaniu do szklanych butelek ocet przechowujemy zamknięty, tj. zamykamy w butelce w chłodnym miejscu, ale nie w lodówce.
Ocet owocowy domowy
Ilość i proporcje owoców dowolne, w zależności od upodobań i pojemności słoja.
- jagody leśne
- jabłka lub/i obierki jabłkowe
- czerwone porzeczki
- Jabłka pokroić razem z gniazdami nasiennymi (tylko ogonek jest do wyrzucenia).
- Jagody i porzeczki LEKKO rozgnieść widelcem.
- Wszystkie owoce wrzucić do dużego szklanego słoja i zalać zalewą = 1 l. wody + 1 łyżka cukru. Nie zalewamy po brzeg słoja, trzeba zostawić 6-10 cm od góry. W zależności od tego jak duży jest nasz słój i ilość owoców, zwiększamy ilość zalewy. Ja do 5 litrowego słoja przygotowałam 3 litry zalewy.
- Słój przykryć serwetką i uszczelnić gumką.
- Odstawić w chłodne miejsce, z dala od światła słonecznego.
- Mieszać i czekać ok. 3-4 tygodni. Potem spróbować. Jeśli smakuje octem, zlać do butelek.
- Ocet w butelkach zamknąć.
Powodzenia
